• 2.jpg
  • 10b.jpg
  • 7.jpg
  • 9.jpg
  • 1.jpg
  • 19.jpg
  • 15.jpg
  • bene_15.jpg
  • marmur_01.jpg
  • dscn7339.jpg
  • 14a.jpg
  • ol_09_2018_18.jpg
  • 1b.jpg
  • 20.jpg
  • bud_ol_05.jpg
  • bank_wol_08.jpg
  • 2b.jpg
  • 10c.jpg
  • 15a.jpg
  • 10a.jpg
  • 5.jpg
  • 12.jpg
  • 11b.jpg
  • 3a.jpg
  • 11d.jpg
  • 10.jpg
  • bud_ol_06.jpg
  • 11a.jpg
  • 4a.jpg
  • 14.jpg


Fundusz Inicjatyw Obywatelskich
Projekt był współfinansowany ze środków pochodzących z MPiPS w ramach Rządowego Programu Fundusz Inicjatyw Obywatelskich  (FIO)

 

 

„Pomoc Potrzebującym” Fundacja Pożytku Publicznego rozpoczęła realizację projektu współ finansowanego ze środków Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej w ramach Rządowego Programu Fundusz Inicjatyw Społecznych, pod nazwą: „Przywrócić ich Społeczeństwu” w czerwcu 2006 r. Projekt trwał trok i zakończył się w czerwcu 2007 r.

ZASADNICZE TŁO REALIZACJI PROJEKTU:

W polskim systemie penitencjarnym istnieje 86 zakładów karnych różnego typu oraz 70 aresztów śledczych. To około 69 tysięcy miejsc więziennych. Osadzonych jest ok. 83 tysiące, a na odbycie kary oczekuje 30 tysięcy. Rząd projektuje pozyskanie 10 tysięcy miejsc do roku 2009, ale będzie to proces długotrwały i kosztowny, związany z niezbędnymi nakładami, które musi ponieść budżet Państwa na budowę nowych więzień. Rocznie zakłady karne w Polsce opuszcza około 180 tysięcy osób. Tygodniowo przyjmowane jest około 500-700 skazanych. Problemem są kobiety, które mogą - o ile nie istnieje takie zagrożenie - i powinny zgodnie z art. 87 § 2 Kkw odbywać karę pozbawienia wolności w zakładzie karnym typu półotwartego, chyba, że stopień demoralizacji lub względy bezpieczeństwa przemawiają za odbywaniem kary w zakładzie karnym innego typu. 

Projekt, pomyślany jako przedsięwzięcie modelowe, był adresowany do kobiet osadzonych w ZK/AŚ Warszawa Grochów, gdzie odbywają karę pozbawienia wolności. 

CELE PROJEKTU:

Fundacja, jako pomysłodawca pragnął dzięki realizacji przedsięwzięcia osiągnąć cele, które gwarantowałyby, że osoby osadzone w zakładach karnych dzięki właściwym działaniom resocjalizacyjnym nie powrócą ponownie na drogą przestępczą po opuszczeniu zakładów karnych, a dodatkowo w szerszym aspekcie wizja życia „poza murami” stworzona w trakcie całego przedsięwzięcia pozwoli na powielenie i przeniesienie tego modelu do ich życia prywatnego.

Mimo wcześniejszych obaw, co do postawy skazanych i ich aklimatyzacji w środowisku wolnościowym i dostosowania się do nowych wymogów wynikających z określonych obowiązków na styku zależności pracodawca-pracownik projekt ten pod każdym względem przeszedł nasze oczekiwania. Projekt ukazał potrzebę dokonania zasadniczych zmian w sposobie myślenia i postrzegania przez społeczeństwo obywatelskie osób skazanych, odbywających karę pozbawienia wolności, zwłaszcza kobiet. Ta zmiana była niezbędna w celu umożliwienia tym osobom dalszego prawidłowego rozwoju i umożliwienia im powrotu do szeroko rozumianego społeczeństwa. Proces resocjalizacji ma się stać bowiem krokiem w celu przystosowania i asymilacji ich w społeczeństwie a nie krokiem mającym na celu ich kompletną izolację. Taka izolacja może generować w przyszłości kolejne działania przestępcze. Projekt w swym założeniu zwrócił również uwagę na konieczności przeprowadzenia istotnych zmian w całym procesie resocjalizacji więźniów przez służby więzienne, z uwagi na ogromne przepełnienie zakładów karnych. W takim zagęszczeniu ludzkich osobowości trudno o szeroko rozumiany ład i porządek. Nie sposób realizować indywidualnego programu resocjalizacyjnego. Taki program raczej realizuje się en block, żeby nie powiedzieć en masse. Taka sytuacja musi budzić i budzi agresywne zachowania, dalekie od standardów określających pozytywne kierunki zindywidualizowanej polityki resocjalizacyjnej w zakładach karnych. Nasz projekt pozwolił, nie tylko zindywidualizować sam proces resocjalizacji, ale spowodował. że wszystkie wytyczne KKW zostały (przy współudziale służb więziennych) w pełni zrealizowane z pożytkiem dla osadzonych, a w konsekwencji dla całego społeczeństwa. 

Powrót do społeczeństwa jest, bowiem celem samym w sobie nie tylko dla każdego skazanego, ale dla szeroko rozumianego wymiaru sprawiedliwości, powrotem rozumianym jako podstawa i konsekwencja realizowanego i pozytywnie zakończonego procesu resocjalizacji. 

Współczesne więziennictwo staje w obliczu problemu, którym jest niski poziom zatrudnienia osób osadzonych w jednostkach penitencjarnych. Praca jest kluczowym elementem w każdym procesie resocjalizacji, zwłaszcza praca, której efekt jest namacalny i odczuwalny dla samego skazanego. Zwiększającej się liczbie osób osadzanych resort nie jest w stanie, zagwarantować liczby miejsc adekwatnej do skali problemu. Utrwalony tradycją, sprawdzony w resocjalizacji środek oddziaływania, którą jest praca, ze środka podstawowego staje się środkiem ekskluzywnym, dostępnym dla niewielu.

REZULTATY PROJEKTU:


Projekt „Przywrócić ich Społeczeństwu” umożliwił kobietom skazanym i osadzonym w Areszcie Śledczym W-wa Grochów odpracowanie długu wobec społeczeństwa, poprzez pracę w formie wolontariatu w domach opiekuńczo pielęgnacyjnych prowadzonych przez Fundację.

Nasz projekt to realny dowód na konieczność i możliwość odnajdywania rozwiązań najprostszych. Rozwiązań, które mają wymiar zarówno materialny - pracy wykonywanej na rzecz innych, jak i wymiar pozamaterialny, wręcz duchowy – wzbudzenie wśród osadzonych ducha empatii, altruizmu, współczucia dla innych, zrozumienia i bezinteresownego niesienia pomocy. W takim rozumieniu idea naszej Fundacji pomagajmy i uczmy pomagać znalazł w tym projekcie pełne odzwierciedlenie.

Projekt stworzył 20 osobowej grupie beneficjentek, możliwość nabycia nowych kwalifikacji zawodowych poprzez:

  • uczestniczenie w 3 miesięcznym intensywnym cyklu szkoleń z zakresu gerontologii, geriatrii, rehabilitacji, pierwszej pomocy, żywieniu i psychologii.
  • uczestnictwo w 3 miesięcznych zajęciach praktycznych w sprawowaniu opieki nad osobami starszymi, niepełnosprawnymi, chorymi
  • naukę języka obcego

Rezultatem pracy i pomyślnie ukończonego szkolenia było zdobycie certyfikatu uprawniającego do wykonywania zawodu opiekuna społecznego. Potwierdzona egzaminem końcowym umiejętność posługiwania się językiem obcym w stopniu podstawowym, co stanowić może bazę do poszukiwanie takiej pracy za granicą.
Projekt realizowany był w ramach IV celu Funduszu Inicjatyw Obywatelskich FIO 2006, który zakładał wspieranie i upowszechnianie projektów poprzez:

  • promowaniu dobrych praktyk
  • wspieraniu modelowych rozwiązań w zakresie funkcjonowania zasady pomocniczości
  • wspieraniu i upowszechnianiu standardów współpracy
  • kształtowaniu demokratycznego ładu społecznego

Realizacja projektu określona została od dnia 03.07.2006 r. do dnia 30.06.2007 i obejmowała 2 powtarzalne edycje.

Połączenie doświadczenia i kompetencji pracowników zaangażowanych przy projekcie pomogło osobom objętym programem w powrocie bądź wejściu na rynek pracy z nowymi, większymi kwalifikacjami zawodowymi. Więźniowie są bardzo marginalizowaną grupą społeczną, a problemy, z którymi się borykają są na ogół złożone. Część osadzonych pochodzi ze środowisk, w których występuje pokoleniowe bezrobocie, dlatego nie mają oni nawet społecznych wzorców podejmowania zatrudnienia. Nie mają nawyku chodzenia do pracy, nie wyrażają chęci jej poszukiwania. Ten projekt to zmienił. Praca podjęta w warunkach wolnościowych dała osadzonym nie tylko satysfakcje, ale stworzyła pewien model zachowań, rytm dnia, który przeniesiony w warunki domowe daje realną szansę na powrót do środowiska w pełnym tego słowa znaczeniu. Praca przywróciła pewność siebie i dała poczucie "spełnionego obowiązku”. Skazani nie mają poczucia bezproduktywnego marnowania czasu. Robią ”coś” i „po coś”, w naszym przypadku również „dla kogoś”. Takie postępowanie ma głęboki sens zwłaszcza w procesie resocjalizacji osób osadzonych.

Programem zostały objęte osoby o bardzo zróżnicowanych życiorysach, zarówno takie, które nigdy nie podejmowały pracy zarobkowej jak i takie, dla których praca w domu opieki jest pierwszą w życiu pracą fizyczną. Konieczność współistnienia tych osób w grupie uczy zachowań pro społecznych, metod rozwiązywania konfliktów, uczy rozmowy i rozwiązywania konfliktów nie w sposób siłowy, ale poprzez rozmowę. Programem objęliśmy kobiety, które często są obciążone obowiązkiem utrzymania rodziny. Program polegał na ich  aktywizacji zawodowej, zwiększeniu zaradności, poszerzeniu wiedzy prawno-społecznej.      

Projekt ponadto przełamał opór i niechęć pracodawców do zatrudniania byłych skazanych połączonego z wymogiem od kandydatów na pracownika zaświadczenia o niekaralności w sytuacjach, gdy nie ma ustawowego zezwolenia. Praca podjęta przez skazane (po zakończeniu projektu) jest dowodem na to, że są pełnoprawnymi uczestnikami rynku pracy i mają prawo jak i kwalifikacje do ubiegania się o konkretne stanowiska, bez obaw przed odrzuceniem lub lęku przed niekompetencja. Projekt dowiódł, że są w stanie taką pracę w warunkach wolnościowych wykonywać, a certyfikat jako dowód zatrudnienia i odbycia szkolenia stał się namacalnym odzwierciedleniem ich wartości jako pracownika na rynku pracy.

Jesteśmy pewni, że zdobyta wiedza i umiejętności potwierdzają słuszność naszej koncepcji dzięki czemu osadzone biorące udział w projekcie staną się pracownikami w pełni profesjonalnymi, przygotowanymi, kompletnymi czym potwierdzą gotowość do podjęcia pracy w warunkach wolnościowych. 
 

Filtr tytułów     Wyświetl: 
# Tytuł artykułu Odsłony
 

Fundacja Pomoc Potrzebującym

pomagamy i uczymy pomagać
 

PROJEKT "WAŻNI" Budowanie i podtrzymanie aktywności społeczno-edukacyjnej kombatantów

Warszawska Złota Rączka dla seniorów 75+


 

PROJEKT "SPRAWNI. (AK)tywni. POTRZEBNI"

PROJEKT "Lek potrzebny od zaraz"

 

Lek potrzebny od zaraz”

PROJEKT "WARUNEK POWROTU"

WARUNEK POWROTU

Inicjatywa "WARTO BYĆ ZA" Kompanii Piwowarskiej IV EDYCJA 2009 r.

Projekt "SKAZANI nie STRACENI"

 norway,


Wsparcie udzielone przez Islandię, Liechtenstein i Norwegię poprzez dofinansowanie ze środków Mechanizmu Finansowego Europejskiego Obszaru Gospodarczego oraz Norweskiego Mechanizmu Finansowego, a także ze środków budżetu Rzeczpospolitej Polskiej w ramach Funduszu dla Organizacji Pozarządowych

Projekt Przekroczyć Granice

EFS

Projekt  "PRZEKROCZYĆ GRANICE " - szansą na Twój rozwój

 

Współpracujemy z Bankiem Żywności w ramach programu PEAD


Ta strona używa Cookies. Korzystając ze strony wyrażasz zgodę na używanie cookie, zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

Akceptuje pliki Cookie