Projekt "WARUNEK POWROTU"

Logo inicjatywy Warto być Za

Inicjatywa "WARTO BYĆ ZA" Kompanii Piwowarskiej

IV EDYCJA 2009 r.

Warto być za

Kliknij na rysunku, aby otworzyć podgląd

OPIS PROJEKTU

Projekt był adresowany do kobiet opuszczających zakład karny po odbyciu kary pozbawienia wolności. Projektem zostało objętych 14 kobiet , opuszczających lub tuż przed opuszczeniem Zakładu Karnego w Warszawie-Grochowie, w okresie 4 miesięcy.

Zamierzeniem projektu było objęcie projektem takich kobiet, które ze względu na charakter przestępstwa i rodzaj zastosowanej kary - nie mogły ubiegać się w zakładzie karnym o pracę w ramach grup wolnościowych - a tym samym, nie miały możliwości - przez czas trwania kary - nabyć nowych kwalifikacji zawodowych albo ich zmodyfikować na potrzeby ewoluującego rynku pracy. Ich obecne kwalifikacje zawodowe są na tyle zdezaktualizowane, że praktycznie pozbawiają ich szans na aktywne poszukiwanie pracy, a tym samym skazują na społeczną marginalizację. Stąd rodzi się obawa powrotu do procederu, który stał się przyczyną ich skazania. Jest to ważne tym bardziej, gdyż jak wskazują badania, w przypadku kobiet odbywających karę pozbawienia wolności w większości praprzyczyną ich pobytu w zakładzie karnym są trudności ekonomiczne, którym nie były w stanie sprostać, co doprowadziło je w konsekwencji do popełnienia przestępstwa.

Projektem zostało objętych 14 kobiet w 4-miesięcznej edycji, podzielonej na 2 etapy - merytoryczny i warsztatowy.

Głównym celem była aktywizacja i preorientacja zawodowa skazanych (pozbawionych możliwości pracy w zakładzie karnym np. w systemie zakładu półotwartego z możliwością pracy w grupie wolnościowej), umożliwiająca im powrót do normalnego życia, bez uciekania się do poza prawnych metod zarobkowania, które niejednokrotnie były przyczyną ich pobytu w zakładzie karnym.

Możliwość podniesienia swoich kwalifikacji zawodowych to szansa na znalezienie pracy umożliwiającej utrzymanie siebie i rodziny. Służyły temu szkolenie zawodowe oraz praktyczne, a efektem stały się nabyte kwalifikacje potwierdzone otrzymaniem certyfikatu uprawniającego do wykonywania zawodu opiekuna ludzi starszych w domach opieki lub w domu pacjenta. Zapotrzebowanie na świadczenie tego rodzaju usług jest ogromne, a zintensyfikowane szkolenie umożliwi podjęcie zatrudnienia tuż po jego zakończeniu. Dodatkowym atutem szkolenia stał się blok prawny połączony z zajęciami aktywnego poszukiwania pracy. Dzięki takiemu wsparciu, beneficjentki otrzymały do ręki narzędzie, umożliwiające im profesjonalne penetrowanie rynku pracy po uzyskaniu wolności. Praca opiekuna ludzi starszych, to zawód dzięki któremu można zdobyć szacunek otoczenia i odbudować zaufanie do siebie jako do pracownika, a tym samym poczucie własnej wartości.

Projekt odbudował gotowości do podjęcia pracy i zapał do realizowania siebie poprzez pracę dla innych, przywrócił wiarę we własne możliwości i kompetencje. Jednocześnie nauczył godnej postawy wobec ludzi starszych i schorowanych, szacunku dla człowieka w obliczu ciężkiej choroby i zbliżającej się śmierci.

Tak więc efekty projektu odczuły także osoby starsze i chore, którym - dzięki szkoleniu - będzie można nieść profesjonalną pomoc adekwatną do ich potrzeb lub schorzenia.

U genezy naszego projektu leżały trzy problemy.

Ograniczona możliwość powrotu do normalnego życia i zarobkowania osób skazanych - głównie kobiet, dodatkowo „napiętnowanych" pobytem w więzieniu, bo co dla mężczyzn jest tolerowane i „dopuszczalne" w przypadku kobiet jest karygodne;
Sam fakt przebywania w więzieniu (wpis do rejestru skazanych) stwarza ryzyko odrzucenia osadzonych przez potencjalnych pracodawców jako pracowników „drugiej kategorii" nie zdolnych do podjęcia jakiejkolwiek odpowiedzialnej pracy;
Nieomal patologiczne bezrobocie środowisk z których część z tych osób się wywodzi - bez odpowiedniego wsparcia, może grozić ponownym powrotem do „przestępczego" procederu. Tolerowana bezczynność, wobec niemocy zorganizowania jakiejkolwiek pracy osadzonym, jest swoistą „wymuszoną metodą" resocjalizacji stosowaną w zakładach karnych.

Projekt zapewnił możliwość nabycia nowych kwalifikacji wynikających z uczestniczenia w 4 miesięcznym intensywnym cyklu szkoleń i warsztatów. Projekt objął działaniem 14 kobiet opuszczających zakłady karne po odbyciu lub przedterminowym warunkowym zawieszeniu odbywania kary.

Projekt składał się z dwóch etapów.

I ETAP - 01.04.2010 - 30.04.2010 r.

objął intensywne merytoryczne szkolenie zawodowe połączone z warsztatem szkoleniowym przygotowującym do wykonywania zawodu opiekuna ludzi starszych z uwzględnieniem specyfiki pracy w domach opieki.

II ETAP - 01.05.2010 - 31.07.2010 r

to intensywna praktyka zawodowa przygotowująca do wykonywania zawodu opiekuna społecznego w podziale na 2 grupy warsztatowe.

I ETAP to 15 dni wykładów merytorycznych = 90 godzin/osobę oraz 5 dni = 30 godzin warsztatów praktycznych w podziale na 2 grupy warsztatowe.
II ETAP to 65 dni praktyk zawodowych = 390 godzin/osobę

Podsumowanie realizacji projektu, wnioski i rekomendacje.

Uzyskane efekty:

na prośbę i za zgodą Dyrekcji Zakładu Karnego przedłużono możliwość uczestniczenia osób skazanych w pracy w Domu Opiekuńczo - Pielęgnacyjnym
projekt będzie kontynuowany, pomimo jego formalnego zakończenia - osoby nadal przebywające w zakładzie karnym nadal będą uczestniczyć w „grupie wolnościowej" i kontynuować zajęcia praktyczne w domu opieki.
szkolenia Fundacja będzie przeprowadzać we własnym zakresie wraz z warsztatami praktycznymi.
upowszechnienie idei przywracanie osób skazanych społeczeństwu poprzez reedukację zawodową i poszukiwanie dla nich zawodów „niszowych" na rynku pracy z prostym szkoleniem, dającym duże efekty zawodowe.
podjęcie pracy przez osoby opuszczającą Zakład Karny w Fundacji, pełne przygotowanie do podjęcia pracy zarobkowej, wiara w siebie i swoje możliwości, pewność co do zdobytych kwalifikacji i umiejętności zawodowych.
zwiększyła się na rynku pracy ilość osób przygotowanych do niesienia pomocy osobom starszym, tym samym zwiększamy szansę osobom starszym na godną starość z pełną, profesjonalną opieką,
likwidacja bezrobocia w segmencie osób pozostających na marginesie rynku pracy - czyli kobiet w średnim wieku o niskim wykształceniu i niskich kwalifikacjach zawodowych.
poprawa statusu społecznego rodzin beneficjentek, poprzez fakt podjęcia pracy zarobkowej.

Naszym ogólnym podsumowaniem może być wyrażana przez nas od początku naszej działalności potrzeba kontynuowania działań edukacyjnych ze społeczeństwem w zakresie poprawy zachowań w relacjach międzyludzkich, poszanowania jednostki ludzkiej, danie szansy naprawy swojego postępowania. Jest to nie tylko wymóg naszych czasów, ale także potrzeba chwili - gdyż zaangażowanie tych osób i ich oddanie w pracy może stać się motorem napędowym i zagospodarowaniem tej części społeczeństwa, które wobec swojego wykluczenia stała non stop na uboczu. Jednocześnie nasze działania edukacyjne w szczególności praca psychologiczna, połączona z praktyką i wskazywanie, że wartości i godność każdego człowieka jest wartością nadrzędną w naszych codziennych postępowaniach i relacjach pozwoliły na osiągnięcie zamierzonego celu.

Osoby które były uczestnikami projektu poprzez:

swoje zaangażowanie w czasie trwania kursu,
pracę w trakcie i po jego zakończeniu,
podejmowanie decyzji o przedłużeniu i kontynuowaniu pracy nieodpłatnej w formie wolontariatu,

zapewniają, że:

poprzez pracę i zaangażowanie się w jej kontynuacje beneficjentki dokonują świadomie spłaty długu, który zaciągnęły wobec społeczeństwa, wyrządzając określone zło i narażając to społeczeństwo na ponoszenie kosztów jego naprawy
ich powrót po zakończeniu odbywania kary ograniczenia wolności do społeczeństwa nie będzie stwarzać zagrożenia

Dzięki projektowi obok kwalifikacji czysto zawodowych (opiekun ludzi starszych) ułatwiających start w życie zawodowe, beneficjentki dostały zastrzyk niezbędnej wiedzy umożliwiającej im „miękki" powrót do życia rodzinnego i zawodowego.

Szkolenia z zakresu prawa pracy i prawa rodzinnego, umożliwi im unormowanie sytuacji rodzinnej i w miarę szybką organizację życia tak by mogło jak najprędzej podjąć pracę zarobkową i powrócić do normalnego życia. Obok tych umiejętności czysto zawodowych nabyły praktyczne umiejętności poruszania się na rynku pracy i aktywnego poszukiwani a pracy. Wykształcenie pozytywnych postaw, pozytywnego wizerunku osoby ubiegającej się o pracę jest oprócz posiadania kwalifikacji elementem zasadniczym, decydującym o możliwości podjęciu pracy. W założeniu projektu cel ten traktowano na równi z celem, którym było kompetencyjne przygotowanie zawodowe beneficjentek.

Nabycie poprzez szkolenie umiejętności w tym zakresie miało pozwolić:

na wyeliminowanie wśród beneficjentek stygmatyzującego efektu izolacji penitencjarnej, który często jest przyczyną dyskryminacji osób po opuszczeniu zakładów karnych
postrzeganie osób (byłych osadzonych) poszukujących pracy jako osób kompetentnych zawodowo, umiejących przedstawić pracodawcy swoje walory i pozytywne cechy.
wyrobienie odpowiednich nawyków związanych z pracą, stymulujących postawę beneficjentek w przyszłości zarówno wobec wyzwania jakim staje się poszukiwanie pracy, sama praca czyli nowe środowisko i nowe obowiązki, a konsekwencji jej utrzymanie i dalsze rozwijanie umiejętności.

Przyjęte i zrealizowane w projekcie zakresy szkoleniowe pozwoliły na osiągnięcie przez beneficjentki założonych w projekcie celów, których określenie możliwe jest tylko na obecnym poziomie czasowym. Wskaźnik oddziaływania określający liczbę beneficjentek, które podejmą pracę zgodnie z swoimi aspiracjami możliwy będzie do zmierzenia i określenia w okresie długookresowym. Na dzień dzisiejszy faktyczny poziom zatrudnienia beneficjentek projektu kształtuje się na poziomie 78,5 % - 11 beneficjentek z 14 kontynuuje pracę, w tym 10 w naszej Fundacji, 1 osoba poza Fundacją, ale w podobnej placówce. 3 beneficjentki kontynuują pracę w grupie wolnościowej i deklaruje chęć podjęcia pracy w naszej placówce lub placówce o podobnym charakterze.

Czynnikiem w pełni pozwalającym jego zmierzenie będzie zakończenie kary ograniczenia wolności wszystkich beneficjentek. Właściwie pełne efekty co do realizacji założeń projektu będą znane dopiero po około ½ roku po zakończeniu projektu.

Wszystkie beneficjentki podkreślają, że projekt uzmysłowił im siłę ich własnego potencjału, o którym bardzo często nie wiedziały, którego nie doceniały lub nie dostrzegały, a teraz są w stanie w pełni go wykorzystać. Sukces jest tym większy, że są to osoby które tak naprawdę nigdy nie były związane jakąkolwiek umową o pracę z jakimkolwiek pracodawcą czyli w pełnym tego słowa znaczeniu jest to ich pierwsza praca. Biorąc pod uwagę wcześniejsze obawy co do zarówno postawy osadzonych jak i ich kompetencji, przygotowania psycho-fizycznego do sprawowania opieki nad ludźmi starszymi, rezultaty naszego projektu - pod względem penitencjarnym - ZK uznaje „ostrożnie" jako zadowalające, natomiast pod względem czysto ludzkim, społecznym i zawodowym - nasza Fundacja jako wykonawca projektu uznaje ze rewelacyjne. Dlatego nasz optymizm co do sensu i głębokiej społecznej potrzeby realizowania takich projektów jest w pełni uzasadniony.

Reasumując, projekt stał się jednoznacznym potwierdzeniem tezy, że nie ma i nie powinno być ludzi straconych i że każdy ma prawo do drugiej szans, trzeba tylko stworzyć odpowiednie warunki by ta druga szansa mogła być w pełni wykorzystana, bo może być zwłaszcza w przypadku ludzi skazanych szansą ostatnią. Postawa beneficjentek ich zaangażowanie, a przede wszystkim wdzięczność w postaci ultra sumiennego wykonywania powierzonych obowiązków bez śladu jakichkolwiek podejrzeń co do ich postawy jak i zachowania jest tego dowodem.

Przykład naszego projektu jak i organizacji jako miejsca pracy dowodzi, że osoby po wyrokach mogą i są w stanie stać się pełnoprawnymi pracownikami godnymi zaufania. Trzeba zdobyć się tylko na odwagę, by przyznać im na nowo prawo do bycia pracownikiem.

PODSUMOWANIE:

Nasz projekt to typowy STARTER dla osób opuszczający zakład karny.

Dla jednych może stać się starterem, na poziomie którego się zatrzymają bo poziom przez nie osiągnięty będzie zadowalający, ale dla wielu będzie to jedynie szczebel w możliwości uzyskania awansu społecznego i zawodowego. Mamy świadomość, że bez takich organizacji jak nasza i Funduszy zewnętrznych - w tym dużych firm korporacyjnych czułych na problemy społeczne rozwój ten nie będzie możliwy. Problem ludzi osadzonych i opuszczających zakłady karne nie jest bowiem problemem chętnie „wspieranym" finansowo. Nie jest to także temat tak „medialny" jak chore dzieci, młodzież. Cały czas pokutuje u nas przekonanie, że CI ludzi powinni poradzić sobie sami. Nadal w oczach społeczeństwa są „winni", mimo iż karę ponieśli.

Dla nas jako projektodawców jest to jednak temat ważny bo dzięki naszemu wsparciu osoby opuszczające zakład karny nie powracają do przestępczego procederu, a przede wszystkim nie są skazane na pomoc państwa - w formie zapomóg lub zasiłków. Wsparcie tych osób przywraca na rynek pracy osoby zdolne, ambitne i BARDZO PRACOWITE, świadome szansy jaką otrzymały, tym bardziej dbające o zachowanie pracy i jej ponadnormatywne wykonanie. Dlatego wspieranie tych osób uważamy za bardzo ważne i celowe.

Jedną z najbardziej rekomendowanych form uznajemy „ekonomie społeczną" i spółdzielnie socjalne, które są wymarzonym „miejscem pracy" dla osób wykluczonych także wskutek pobytu w więzieniu.

Ta forma pracy niweluje podstawowy problem osób wykluczonych, a mianowicie sam fakt ich wykluczenia - bowiem tylko TAKIE osoby mogą stać się jego członkami. Paradoksalnie wykluczenie staje się ich atutem. Dlatego kolejnym etapem pracy z osobami wykluczonym będzie rekomendowany przez nas projekt Spółdzielni Socjalnej „OLIWKA" , o dotację na który ubiegamy się w kolejnej edycji inicjatywy „WARTO BYĆ ZA".

Jednocześnie nadal będziemy przygotowywać kolejne grupy osób opuszczających zakłady karne do powrotu na rynek pracy, proponując im w przyszłości zatrudnienie w spółdzielni socjalnej bądź inną pomoc w usamodzielnieniu się - osobistym i zawodowym. Tym samym chcemy stworzyć wzorcowe, systemowe rozwiązania zapewniające KOMPLEKSOWĄ pomoc dającą pełną szansę powrotu do życia na wolności osób osadzonych oraz ich autentycznego awansu społecznego.

Fundacja Pomoc Potrzebującym

pomagamy i uczymy pomagać

PROJEKT "WAŻNI" Budowanie i podtrzymanie aktywności społeczno-edukacyjnej kombatantów

PROJEKT „WAŻNI” Budowanie i podtrzymanie
aktywności społeczno-edukacyjnej kombatantów

Warszawska Złota Rączka dla seniorów 75+

PROJEKT "Lek potrzebny od zaraz"

„Lek potrzebny od zaraz”