LISTOPAD 2012
26.11. 2012 r. Występ chóru Sonorki.
26 listopada 2012 roku chór Sonorki wystąpił w dwóch naszych placówkach opiekuńczych przy ul. Kiejstuta 1 oraz Oliwskiej 5. Powodem tej wizyty stały się oczywiście obchody Święta Niepodległości. Podczas występu został zaprezentowany repertuar pieśni patriotycznych od znanej wszystkim "Pierwszej Brygady" po pieśni z okresu międzywojnia i powstania warszawskiego. Rzecz jasna występ był pretekstem nie tylko do słuchania, ale także do śpiewania znanych naszym podopiecznym pieśni i piosenek.
|
|
|
|
|
|
Występ zakończył poczęstunek dla chóru i zaproszenie do odwiedzenia naszej placówki w okresie Świąt Bożego Narodzenia na wspólne śpiewanie kolęd.
21.11. 2012 r. Pielgrzymka osób osadzonych do Niepokalanowa.
21 listopada 2012 roku ponownie nasza Fundacja zorganizowała pielgrzymkę osób osadzonych do Niepokalanowa. Osadzeni zwiedzili sanktuarium, Muzeum Ojca Maksymiliana Kolbego oraz uczestniczyli w mszy świętej. W pielgrzymce wzięli udział osadzeni z Zakładów penitencjarnych na warszawskiej Białołęce i Bemowie wraz ze swoimi bliskimi.
|
|
|
|
|
|
20.11. 2012 r. Uroczyste obchody Dnia Niepodległości.
20 listopada 2012 roku podopieczni Domów Opiekuńczo- Rehabilitacyjnych przy ulicy Oliwskiej i Kiejstuta mieli okazję uczestniczyć w przedstawieniu teatralnym z okazji Święta Odzyskania Niepodległości. Spotkanie zostało zorganizowane w ramach prowadzonego kółka teatralnego wśród osadzonych z Oddziału Zewnętrznego Warszawa Bemowo. Przedstawienie z okazji Święta Niepodległości jest już kolejną sztuką wyreżyserowaną i poprowadzoną przez Panią Sabinę Sowińską- wolontariuszkę naszej Fundacji.
Przedstawienie przebiegało w podniosłej atmosferze, było wypełnione pięknymi i patriotycznymi pieśniami, przygotowanymi przez zespół muzyczny. Sztuka przywracała pamięć o bohaterach narodowych. W trakcie spektaklu nie brakowało wzruszeń, co oczywiście mogło mieć wpływ na poczucie własnej wartości i spełnienia przez aktorów. Ten dzień była dla skazanych jak i widzów wyjątkową lekcją historii, wzmacniającą poczucie tożsamości narodowej oraz nauki pamięci o bohaterach narodowych. Na koniec uroczystości wszyscy biorący w niej udział, powstali i zaśpiewali Hymn Polski.
|
|
|
|
|
|
Oddziaływania teatralne na skazanych mogą mieć ogromną wartość terapeutyczną, ponieważ pozwalają na odgrywanie różnego rodzaju ról i tym samym poznawaniu samego siebie, nabyciu nowych wartości. Ponadto takie formy spędzania wolnego czasu w zakładzie karnym zapobiegają rutynie, dalszej demoralizacji, pozwalają również na oderwanie się od otaczającej rzeczywistości oraz szarości dnia codziennego, kształtując szacunek dla kultury narodowej i tradycji, rozbudzając i zaspokajając potrzeby i zainteresowania oraz wdrażając do społecznie akceptowalnych form spędzania wolnego czasu.
Podsumowując, można zacytować słowa Marka Konopczyńskiego- wybitnego pedagoga resocjalizacyjnego: „Jednym z takich miejsc, gdzie człowiek może poszukiwać wielowymiarowych samorealizacji i jednocześnie pomagać w ich odszukiwaniu innym, jest teatr. Tam można doświadczyć różnych, nawet skrajnych emocji bezpiecznie dla siebie i innych. Tam można stać się zupełnie kimś innym, kim by się chciało być lub kimś znienawidzonym. W teatrze to, co nie możliwe lub bardzo trudne realnie, staje się naszym udziałem. Teatr jest miejscem magicznym w całym tego słowa znaczeniu”.
09.11.2012 r.
W listopadzie b.r. ruszył kolejny program resocjalizacyjny z zakresu nauki i gry w szachy tym razem w Areszcie Śledczym Warszawa- Białołęka, Zakładzie Karnym Warszawa Białołęka oraz Areszcie Śledczym Warszawa- Grochów.
Wychowawcze wartości szachów wynikają ze struktury samej gry, której intelektualne i sportowe elementy mają pozytywny wpływ na charakter i umysł. Dzięki udziałowi w zajęciach uczestnicy rozwijają inteligencję logiczną, wizualno- przestrzenną, językową i interpersonalną. Skazani podczas zajęć uczą się strategicznego myślenia, analizowania działań, planowania oraz przewidywania zachowań. Dodatkowo podczas zajęć skazani uczą się zasad „fair play” oraz przegrywania.
Z całą pewnością efekt pedagogiczny nie jest widoczny od razu. Tutaj bardzo efektywnie pracuje czynnik sportowy i widowiskowy, istota współzawodnictwa, charakter zabawowy, które stymulują zainteresowanie szachami, dążenie do opanowania reguł gry oraz spróbowania swoich sił podczas gry. Przede wszystkim należy zaznaczyć, że warunkiem niezbędnym do sukcesu gry w szachy jest następstwo operacji myślowych.
Już po pierwszych krokach wtajemniczenia szachowego młody gracz przekonuje się, że sama chęć wygrania partii, osiągnięcia przewagi materialnej czy przeprowadzenia pięknej kombinacji na planszy nie wystarczy. Silne posunięcia pozycyjne i kombinacyjne nie powstają z przypadku a wymagają określonych zabiegów przygotowawczych i powinny mieć solidne podstawy. Okazuje się, że kombinacja jest możliwa tylko wtedy, jeśli
– połączy się szereg zasad pozycyjnych,
– skoordynuje się działanie figur,
– uzyska przewagę sił na jakimkolwiek fragmencie planszy,
– zabezpieczy przed niebezpieczeństwem króla.
Tym samym szachy niewątpliwie uczą, że dokonanie wyboru najbardziej trafnych decyzji zawsze powinno opierać się na obiektywnej ocenie istniejących warunków. Istocie szachów absolutnie nie odpowiadają przypadkowe posunięcia: za każdy nieprzemyślany ruch szachista może ponieść karę w postaci straty dobrej pozycji swoich figur i przegrania partii.
Dodatkowo zajęcia wskazują na alternatywne formy spędzania wolnego czasu oraz odrywają od więziennej rzeczywistości i pozwalają miejmy nadzieję choć na chwilę zapomnieć o izolacji.
